Vitamine K
Door: leoNart en Ilona VisserWanneer: 14 februari t/m 17 april 2004
De titel van de openingstentoonstelling van H48.
Vitamine K staat voor: 'Kunst als vitamine'.
Vitamine: een noodzakelijke grondstof voor een levend organisme, in ruime zin, een katalysator voor een systemische eenheid, een functioneel geheel: zoals een stad ,een gemeenschap, een totaliteit.
Kunst is troost, geeft energie, stilt honger, kunst voedt.
Kunst = Vitamine K
Schilderijen
Pigment in bindmiddel aangebracht op doek of papier is een schilderij. Volgens deze definitie valt het werk van leoNart binnen de schilderstraditie. 'Inner Dynamics' , 'delen van de ziel', zoals leoNart ze zelf noemt. Er is een frame, er is kleur , schilderachtig verdeeld op doek. Zorgvuldig gekozen kleur aangebracht als strakke lijnen ,vibrerend dicht tegen elkaar geschilderd; kleur aangebracht met een wervelend, kolkend groot gebaar, in de onderlaag doorsneden met een kleurbalk; cirkels als luchtbellen, vlekken als rondvliegende spatten. Binnen welke traditie scharen we deze uiting van schilderkunst? Zoeven was het nog een doek aan de muur. Het pigment lijkt wel gesedimenteerd, de vermoedelijk gebruikte binder laat geen sporen na. Het pigment toont zich als poeder, mat, rustend waar het is terecht gekomen. Het beeld vervoert ons, de strakke lijnen zetten een horizontale kijkrichting in, die uiteen drijgt te spatten door de kracht van het middendeel. We kunnen uit deze wervelstorm ontsnappen. Vrolijk ronddwalende luchtbellen en verfspatten staan toe te dromen, te zweven, te rusten. Onherroepelijk dient het zinderende stramien tot ordening van deze vrijheid, en een wederom uiteenspatten van gedachten in de wildernis die o zo menselijke wanhoop naast ultieme levenskracht uitstraalt. Dan weer het zweven, ..... een sublieme ervaring van ruimte voor de geest. Het is pigment, gevangen op doek, in staat een compleet universum van ervaringenop te wekken. The Painterly interface,... binnen welke traditie?.
Beeldenserie
Aanleiding voor de serie staande beelden is door het water kaalgeslagen en gekromd betonijzer, gevonden langs de oever van de lek. Een plek waar de rivier, opgezweept door tij, wind en vrachtboten haar oevers tracht te verleggen. Een plek waar sinds de Middeleeuwen land veroverd en teruggewonnen wordt, torens werden bedolven en verdwenen onder water. Een plek waar mensen ontspannen, wordt gezwommen en gespeeld, honden worden uitgelaten
Voorwerpen die ik tegenkom vertellen mij verhalen van de wereld. Waar ze zijn geweest, wat er met ze is gebeurd. Ik vind ze, selecteer , vervorm, combineer ze en geef ze inhoud. Mijn inspiratie vind ik buiten; in luchten, water, zich herhalende structuren. Juttend verplaats ik me in de ruimte en verzamel ik tekenen van de tijd. Ik verzamel objecten die hun functie lijken te hebben verloren. Fietsend over de Lekdijk vind ik afgedankte werkhandschoenen, achteloos weggeworpen pakjes Marlboro, een verloren speelbal, een doodgereden vogel. Tekenen des tijds, objecten die pas mogen ZIJN wanneer zij hun functie hebben verloren. Deze objecten verwerk ik en annexeer ik volgens mijn ‘eigen’ wezen. Mijn gejutte objecten dragen de poëzie in zich van functioneel gebruik en van verlatenheid, en van onvoorziene mogelijkheden.
« terug