MENSBEELD

Door: Eline Bijl, Rozanne de Bruijne, Adriana Meinders, en Eline Schuurman
Wanneer: 24 juni t/m 26 augustus 2006

Op een winderige herfstdag in 2005 bracht Rozanne de Bruijne haar eerste bezoek aan Nieuwpoort. Meegenomen door haar vriend, Jaap Slingerland, die met haar een aantal herinneringen wilde delen. Hij is in Nieuwpoort geboren en getogen. Zoals Rozanne zelf zegt: 'We wandelden door de schilderachtige straatjes en stuitten op een galerie, die er van buiten aantrekkelijk uitzag en ons nieuwsgierig maakte naar de binnenkant. We bekeken de schilderijen en voorwerpen in de ruimte aan de Hoogstraat en maakten een praatje met de enthousiaste galeriehoudster, Ilona Visser. Er bleek een verrassende connectie te zijn: Ilona heeft een poosje gestudeerd aan de HKU (Hogeschool voor de Kunsten Utrecht), dezelfde school als waar ik nu de opleiding 'Autonome Kunst' volg! Ze kwam met het idee om een paar HKU-studenten in haar H48 Gallery te laten exposeren. En dit plan bleef niet alleen bij woorden... ' Rozanne maakte een afspraak met drie medestudenten voor hun eerste gezamenlijke expositie. Zo exposeren Amber Bijl, Rozanne de Bruijne, Adriana Meinders en Elline Schuurman met een verrassende evenwichtige tentoonstelling tot eind augustus bij H48 Gallery. Rozanne exposeert schilderijen, grafiek en tekeningen ontstaan tijdens haar recente verblijf als 'Erasmus student' in Ierland. Haar werk gaat over 'mensen en dromen'. Oude mensen, jonge mensen, meestal vrouwen, bevinden zich in een vervreemdende omgeving. Hun surrealistische wereld staat vaak dicht bij de natuur. Ze zien dingen die wij waarschijnlijk niet zien, ze denken na over zaken die ze ons niet vertellen. We kunnen alleen maar gissen naar hun overpeinzingen, dromen en visioenen. Waar mensen ontbreken, kunnen we wel hun sporen ontwaren: een uitgesleten wenteltrap, en verlaten straat, een verloren ruïne. Het is stil en eenzaam, maar altijd komt ergens licht vandaan. Licht lokt dromen en biedt hoop - niet zozeer op een surrealistische wereld, maar op één die beter is en echt. Ik hoop dat mijn werk een sleutel biedt om sprookjes tot werkelijkheid te dromen. Adriana Meinders, student aan de HKU, exposeerde dit voorjaar in de bibliotheek in Schoonhoven. Daar was vooral schilderwerk te zien. Adriana vertrok samen met Rozanne de Bruijne voor een uitwisselingsprogramma, naar Ierland. Inmiddels had Adriana de mogelijkheden van de polaroid camera ontdekt. In de expositie 'Mensbeeld' zijn van haar kinderportretten te zien, waarin ze naar eigen zeggen 'vooral de kwetsbaarheid en de tederheid van een kind wilde in naar voren wil laten komen.'. Door het tegenlicht krijgen de foto's een magische kleurtekening. De kinderen worden bijna silhouetten. In Ierland inspireerde het landschap haar voor uitbreiding van het thema kwetsbaarheid. Jezelf niet durven blootgeven in combinatie met weidse landschap werd het onderwerp van deze series. Het gebruik van dunne, witte kleding gaf de mogelijkheid om met licht, schaduw en omgeving te spelen. Naast haar polaroid ontdekkingen experimenteerde Adriana vanuit het thema kwetsbaarheid ook op doek. Doek met menselijke afmetingen. Inspiratiebron was een collectie crucifixen. 'Wat mij fascineerde en inspireerde: Het is een zwevend mensfiguur op levensgroot formaat.' Omdat de compositie vrij symmetrisch is, is die doorbroken met een sluier half over het (onzichtbare) gezicht. De ribbenkast suggereert van een afstand twee grote handen die de persoon omhoog lijkt te houden. Het andere grote, horizontale schilderij is ook gemaakt in het thema van de kwetsbaarheid van de mens. Er ligt een persoon op de grond, waarvan duidelijk is dat hij al zijn kracht verloren heeft of zelfs overleden is. Vanuit de rechterbovenhoek zijn twee grote, sterke armen, waarvan niet duidelijk is of die behulpzaam zijn of juist vernietigend. Inzet van de inspanningen: de spanning en onzekerheid over wat er nu precies gebeurt, wat er aan de hand is, op te wekken bij de kijker. In het werk van Eline Schuurman is vooral de gelaagdheid van informatie belangrijk. Het beeld is niet eenduidig levend of dood, binnen of buiten. Deze gelaagdheid is terug te zien in haar werkwijze, en in haar vrij grafische werk. Eline ontdekt de wereld vanuit de observatie, het landschap, het water en de veranderingen in structuur door interventie van de mens. Wat is natuur, wat is interventie, wat doet interventie met het landschappelijk beeld? Zoals ze zelf zegt: 'Landschap en natuurlijke dingen inclusief de mens komen vaak in mijn werk voor. Ook ben ik bezig met 'grenzen'. Waar begint het en waar houdt het op.'

« terug